مرجـــع رشــــتــــه کـــــامــــــپـــیـــــوتـــر

 * برنامه نویسان ماندگار و معروف : این افراد زندگی حرفه ای خود را وقف پیشرفت در یک زمینه خاص نرم افزار و برنامه نویسی می کنند و شاید هم در طول عمر خود مفاهیم جدیدی در این زمینه ایجاد کنند. نام این گونه افراد در تاریخ برنامه نویسی ایران یا حتی جهان ثبت می شود و کتاب هایشان به دانشجویان و برنامه نویسان جوان درس داده می شود. من هنوز در ایران کسی را که موفق به کسب این درجه شده باشد، نمی شناسم.
* برنامه نویسان موفق : افرادی که در طول عمر حرفه ای خود آدم موفقی بوده اند و محصولاتی موفق ارائه داده اند و یک شرکت تجاری موفق را بر اساس این محصولات ایجاد کرده اند. شاید نام این افراد را خیلی ها حتی نشنوند اما نام شرکت و محصولاتشان زبانزد دیگران خواهد بود.
* برنامه نویسان کارآمد : این افراد در طول عمر حرفه ای خود در شرکت های زیادی حضور داشته اند و در توسعه محصولات معروف و کاربردی مشارکت کرده اند. این برنامه نویسان علاوه بر حقوق خوبی که از این راه بدست می آوردند، از کار خود نیز نهایت لذت را می برده اند. درآخر این گونه افراد به رزومه کاری خود افتخار می کنند و اواخر عمر خود را با خیال راحت در کنار خانواده می گذارنند.
* برنامه نویسان معمولی : این افراد هر روز سر کار خود حاضر می شدند و در هر پروژه ای که شرکت مربوطه روی آن کار میکرده مشارکت می کردند. همیشه هم به این گونه کار کردن راضی بودند. کارهای روزانه این افراد از قبل مشخص بوده و از کدنویسی تا نوشتن راهنما و خدمات پشتیبانی را انجام داده اند.
* برنامه نویسان مستقل : افرادی که در کل دوران حرفه ای خود به صورت مستقل روی پروژه های سفارشی کار می کرده اند. این افراد تمایل به کار کردن برای دیگران را نداشته اند و همیشه سعی کرده اند برای خودشان کار کنند. هر چند ممکن است در زمان های مختلف با مشکلات مالی متعددی مواجه بشوند اما باز هم به خاطر علاقه به این کار، دست از آن برنداشته اند.
* برنامه نویسان ساده : این گونه افراد قسمت عمده ای از عمر حرفه ای خود را در استخدام یک شرکت دولتی یا خصوصی که کار اصلی شان برنامه نویسی و تولید نرم افزار نیست اما به برنامه نویس احتیاج دارند، می گذرانند. این برنامه نویسان به علت دردسر و استرس کم در این کار و به موقع پرداخت شدن حقوق شان، خیلی از کارشان راضی هستند. (البته شاید اسم “ساده” برای این گروه درست نباشد، اما نام بهتری پیدا نکردم)

 رشته ی مهندسی فناوری اطلاعات (IT) :
رشته مهندسی فناوری اطلاعات یکی از جدیدترین رشته های دانشگاهی در ایران است. این رشته در سال 81 مورد پذیرش وزارت علوم قرار گرفت.
دروس مقطع کارشناسی بسیار شبیه به دروس رشته کامپیوتر است و تقریبا دروس اصلی آن با دروس گرایش نرم افزار مهندسی کامپیوتر یکسان است ولی دروس تخصصی و اختیاری آن تقریبا به طور کامل با آن متفاوت است. مجموع واحد هایی که دانشجو برای اخذ مدرک لیسانس باید بگذراند 149 واحد است.
_ دروس پایه و عمومی :
مجموعا شامل 41 واحد است. 20 واحد عمومی و 21 واحد پایه. دروسی مانند ریاضی ۱ , فیزیک۱ و ... جزو دروس پایه این رشته است و دروس عمومی آن شبیه سایر رشته های دانشگاهی شامل دروسی مانند معارف, انقلاب, فارسی عمومی و... است.
_ دروس اصلی :
مجموعا شامل 62 واحد است و در کل تنها در چهار درس (شبکه های کامپیوتری 2 , اقتصاد مهندسی , آز شبکه و مبانی الکترونیک دیجیتال ) یعنی 10 واحد با دروس اصلی رشته مهندسی کامپیوتر فرق دارد.

_ دروس تخصصی : مجموعا شامل 31 واحد است که بطور کامل با دروس تخصی رشته مهندسی کامپیوتر متفاوت است.

_دروس اختیاری :
دروس اختیاری دروسی است که دانشجو باید از میان آنها به دلخواه 5 درس یعنی 15 واحد را انتخاب کند. از میان این دروس درس هایی ما نند" گرافیک و خبره "به دانشجویان رشته نرم افزار نیز ارائه می شود.

_لیست طبقه بندی شده دانشگاه شریف:
لیست دروسی که دانشگاه شریف ارائه می کند کمی متفاوت است و به جای 149 واحد 140 واحد است.